Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.Η τρέλα αφου συστήθηκε 3 φορές στην ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.Το ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περιμενε να ακούσει ενω η περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: "Τι είναι το κρυφτρό ;" Ο ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την ευφορία και η χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το δίλημμα και την απάθεια-την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα- να παίξουν και αυτοί.Αλλά υπήρχαν πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν:Η αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε ότι ούτως η άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν, η υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει. Ενα δύο τρία άρχισε να μετράει η τρέλα. Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η τεμπελιά. Μιας και βαριόνταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε. Η πίστη πέταξε στους ουρανούς και η ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του θριάμβου ο οποίος με την δύναμή του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο. Η γενναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί για κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόνταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί κάποιος άλλος φίλος της,οπότε το άφηνε ελεύθερο. Και έτσι η γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα, ο εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα, ενα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι'αυτόν. Το ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού. Το πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστιο. Ο έρωτας δεν είχε βρεί ακόμη κάπου να κρυφτεί. Εβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες, ώσπου βρήκε ένα θάμνο απο τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί. ......1000 μέτρησε η τρέλλα και άρχισε να ψάχνει. Την πρώτη που βρήκε ήταν η τεμπελία αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακρία. Μετά βρήκε την πίστη που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό. Ενιωσε τον ρυθμό του πόθου και του πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε την ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και τον Θρίαμβο. Βρήκε πολύ εύκολα το δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει που θα κρυφτεί. Σιγά-σιγά τους βρήκε όλους εκτός απο τον έρωτα. Η τρέλλα έψαχνε παντού, πίσω απο κάθε δέντρο,κάτω απο κάθε δέντρο,κάτο απο κάθε πέτρα,σε κάθε κορφή βουνού μα τίποτα. Οταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε έναν θάμνο απο τριαντάφυλλα και άρχισε να τον κουνάει νευρίκα ώσπου άκουσε ένα βογκητό πόνου. Ηταν ο έρωτας που τα αγκάθια απο τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια. Η τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει,έκλαιγε,ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε να γίνει ο οδηγός του έρωτα. Κι έτσι απο τοτε ο έρωτας ειναι πάντα τυφλός και η τρέλα πάντα τον συνοδεύει.........
